MİMli İSTANBUL...

Yazılarını büyük bir keyifle, duygulanarak okuduğum Sevgili adaşım Nur " İstanbul'dan neler gitsin, neler gelsin?" konulu mimle beni "mim"lemiş....

İki kişi bir araya geldiğimiz de, İstanbul'da yaşamanın zorlukları, İstanbul'un uğradığı erozyon konuşulur her daim. "Gel demek kolay, git demek zordur" derler ya... şimdi ben, çok kez gönlümden geçenlerin tümünü dillendirmeyeyim, içimde kalsın. Ben özlemlerimi, geri gelmesini arzu ettiklerimi paylaşayım. İstanbul benim vaz geçemeyeceğim bir şehir. Başka şehirlerde yaşamamızı gerektiren iş tekliflerini , eşimin kabul etmemesi için elimden geleni yapmışımdır. Kalabalığı, her gün artan araç sayısına karşın yetersiz kalan yolları, plansız, alt yapısız gelişimi, yer yer kirliliği, her yağmurda acıklı manzaralara yol açan su baskınları, yeşil alanlarının yüksek katlı plazalara feda edilmesi GİTSİİİİİİİİİİİİN....

Ahhhh çocukluğumun parke taşlı yolları, hafif külhan, kibar İstanbul beyefendisi şoförlü dolmuşları, tepeleri ve bahçeleri süsleyen erguvanları, mahalle ve mahalleli kavramları, sevinç ve kederi paylaşan komşuluk anlayışı geri GELSİİİİİİİİİİİİN....

Sevabı ile günahı ile ben bu şehri seviyorum. Ne güzel söylemiş şair.

Herşey içimde, herşey,

İstanbul yadigarı.

Bir daha görüyorum seni dünya gözüyle,

Göğün hep üstümde, havan ciğerlerimdedir.

Ey doğup yaşadığım yerde her taşını

Öpüp başıma koymak istediğim şehir!

Ziya Osman Saba

Özdemir Asaf dizeleri ile mim için Sevgili Nur'a teşekkür ediyorum. Bu konuda yazmak isteyen arkadaşları keyifle okurum.

Boğaz Gezintisi

Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Gelip geçmiş!

Vapurlar değil, Boğaz’dan geçen;

Boğaz’dan yalılar geçiyor,

Toplamış bulardan eteklerini...

Dairesine çekilen bir saraylı gibi

Yalılar gelmiyen alemlerine gidiyor

Bırakıp bu sessiz gecelerini.

Çekip almış kuşların kanatlarından rüzgarını

Asırlık rüyalarında yalılar

Uykuların mahmurluğu saçaklarını sarmış.

Saz sesleri gelmiyor kıyılardan.

Ne geçen yazlardan bir haber var,

Ne gelecek baharlardan.

Kim bilir kaç deniz geçmiş uykularından.

Başbaşa kalmış iki hisar

Beklemekte sönük sahilleri.

Artık eski harpleri anlatır taş duvarlar

Kıyılarından geçen balıklara.

O balıklar ki dedeleri

Şarkılarla beslenmişti geceleri.

Şimdi sulara düşen çürümüş tahtalar

Dalgalarda son oltanın yemleri.

Bir zamanlar şen yaşamış yalılar

Işıklı bir ziyafet sofrasında.

Renklerini deniz almış götürmüş,

Küllerini alev alıp savurmuş.

Deniz kenarında denizsiz kalmış yalılar.

Ortaklığı ayrılmış kıt’aların

Anadolu günden güne Rumeli’ye küsmüş

Bugün biz değiliz bakan yalılara;

Yalılar boynu eğik bize bakıyor

Biz değiliz sarkan hatıralara..

Göğüs gererek dalgalara

Yalılar bir hayal için denize sarkıyor

Yalılar bize bakıyor, denize bakıyor.

Ne günlermiş, ne günlermiş

Yıldızlar, mehtap, çamlar altında

Ne günlermiş, ne günlermiş

Gelip geçmiş!

Özdemir Asaf

Evet gelip- geçmiş, ve ne günlermiş! Dilerim gelecek yıllar bu günlerini aratmasın.